..........หนี

ข้อมูลเบื้องต้น

...............ฉันรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน  มึนหัวเหมือนสมองหยุดสั่งการ.....ทุกอย่างมันว่างเปล่า มืดและเงียบสงัด...ไม่มีสิ่งใดอยู่รอบตัวฉันเลย...มันมืดไปหมด...‘ฉันกลัว…..’

เนื้อเรื่อง

เสียงฝีเท้าดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัด

“อู๊ยยย...อ้อมเค้าปวดฉี่อ่ะ พาเค้าไปห้องน้ำหน่อยสิ”

“ได้สิพลอย ไปกันเลยปะ”

          ที่ห้องน้ำ...

“เฮ๊ย...ทำไมมืดอย่างงี๊ล่ะอ้อม”

“เอิ่ม...ภารโรงเค้าปิดไฟมั๊ง เดี๋ยวเค้าไปเปิดให้แล้วกัน”

            ฉันเดินเข้าไปในความมืด  เสียงหวีดร้องก็ดังขึ้น!!

“อ้อม  อ้อม!!”

………………………………………………………….

“ที่นี่ที่ไหนน่ะ  ทุกคนหายไปไหนกันหมด!”

            ฉันมองไปรอบๆ ก็พบแต่ความมืดสลัว...

“พลอย พลอย! เธออยู่ไหน ทุกคนหายไปไหนกันหมด!!”

            ในความเงียบนั้น    “ครึก...ครึก...ครึก...”

 “ฮึ๊ย..เสียงอะไรอ่ะ”

          แสงไฟกระพริบ   ....พรึบ!!! แล้วก็ดับลงอีกครั้ง..แล้วฉันก็หมดสติไป.....

“อ้อม  อ้อม!”

ฉันลืมตาขึ้น เห็นพลอยกับคนอื่นๆ เต็มไปหมด

“อ้อมเป็นอะไร!”  เด่นถาม

“เอ่อ..เอ่อ เรา...ไม่เป็นไรหรอก” แต่ในแววตาลึกๆ ของฉันกลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“เรารีบไปกันเถอะ!” ฉัน  เด่นและพลอย  ก็รีบเดินกลับเข้าห้องพัก

“อ้อม เธอเป็นไร เมื่อกี๊อยู่ดีๆ เธอก็กรี๊ดแล้วสลบไป”

“เอ่อ..ไม่มีไรหรอก เรารีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”

            เราทั้งสามรีบเข้านอน.............

...........................................................................หลังจากกิจกรรมค่ายผ่านพ้นไป

          ค่ำวันนั้น..................

“เฮ๊ย.. อ้อม พลอยเราไปอาบน้ำกันเถอะ”  เด่นพูด

ฉันนิ่งคิดเล็กน้อย แล้วตอบออกไปว่า

“...........อื้ม ก็ได้”  

              ห้องน้ำ.....ที่เดิม....

“อ้อม เป็นไรทำไมยืนตัวแข็งอย่างนี้ล่ะ”

“ฉันว่าเราอย่าอยู่ที่นี่กันเลยนะ!! รีบไปเถอะ เร็ว!!!!”  

               ฉันรีบฉุดมือเด่นออกไป  ส่วนพลอยยังยืนนิ่ง..และยิ้มอย่างน่ากลัว

“อ้อม! เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย เราวิ่งมากันไกลแล้วนะ”

                “กูจะฆ่ามึง!!!” เสียงดังแว่วเข้ามาในหูของอ้อม...

               ทันใดนั้นเอง  “กรี๊ด....!!!!!!.....”  บุรุษพยาบาล เข็นเตียงคนไข้ พุ่งเข้ามาอย่างน่ากลัว

               อ้อมฉุดมือเด่น วิ่งเข้าไปในห้องเก็บของ แล้วปิดล็อกประตูเหล็กทันที

                เสียงเตียงกระแทกประตูเหล็กดัง “ปัง ปัง ปัง!!!!!!!!”

“เด่น เราจะทำไงกันดี!!”   “เด่น  เด่น!”

                ฉับพลันนั้น ตาของอ้อมเหลือบไปมองเด่น....ก็เห็นเด่นนิ่งไป

“เด่น..เธอเป็นไรไปอ่ะ”

“ฮึ ฮึ...ฮึ ฮึ.....”       “กรี๊ด........!!!!!!!!!!!” มือของเด่นเปลี่ยนไป  อ้อมรู้ตัวทันทีว่า......

                นั่น.....ไม่ใช่เด่น...แต่เป็น ‘นางพยาบาล’ ใส่ชุดที่เปื้อนไปด้วยเลือด......

“กรี๊ด...........................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

……………………………………………………………………………….

               …..ขณะที่อ้อมสลบอยู่นั้น  เสียงเสียงหนึ่ง...ก็ดังขึ้น... “กูจะฆ่ามึง!!!!!!!!!!!”

               บุรุษพยาบาล เข็นเตียงพุ่งตรงเข้ามาหาฉัน   ฉันร้องไห้...ฉันกรี๊ด...และวิ่งสุดกำลัง ฉันวิ่งไปเรื่อยๆ ตอนนี้คิดแค่ว่า ‘ฉันต้อง.....หนี’ แต่ทำไมนะ ฉันวิ่งหนีเท่าไหร่เสียงก็ยังตามมา ฉันวิ่ง...วิ่ง...และก็วิ่ง...............ฉันรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน  มึนหัวเหมือนสมองหยุดสั่งการ.....ทุกอย่างมันว่างเปล่า มืดและเงียบสงัด...ไม่มีสิ่งใดอยู่รอบตัวฉันเลย...มันมืดไปหมด...  ฉันหยุดวิ่ง หอบ “แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...” น้ำตาไหลพรากอาบแก้มทั้งสอง ‘ฉันกลัว…..’

               ฉันยืนอยู่อย่างนั้น...อยู่ๆ ก็มีเสียงพูดขึ้นว่า “ครั้งนี้กูจะปล่อยมึงไป!!! แต่มึงห้ามไปบอกใครว่ากูอยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้นกูฆ่ามึงแน่!!!!!” 

               พอสิ้นเสียง..นางพยาบาลและบุรุษพยาบาลก็มาปรากฏกายตรงหน้าฉัน จ้องเขม็งมาที่ดวงตาของฉัน  แล้วหัวเราะ “ฮึ...ฮึ...ฮึ...” แล้วค่อยๆ หายไป

               ‘ฉันหลับตา..........ฉันเหนื่อย..........และฉันก็หลับกองอยู่ที่พื้น..........ตรงนั้น..........’


                                                  

                     นี่เป็นเรื่องแรก แต่งจากความฝันค่ะ อาจดูงงๆ ไปหน่อย ติชมได้จ้า =^^=  จะมีเวอร์ชั่น 2 อีกน๊าาาา